Orientacja seksualna
Czym jest orientacja seksualna?
Orientacja seksualna jest rozumiana jako uwarunkowana przede wszystkim przez biologię: Wiele cech płciowych jest determinowanych w łonie matki. Uważa się, że pewną rolę odgrywają także hormony: Ekspozycja na pewne hormony podczas rozwoju może wpływać na zachowania seksualne.
Kiedy wyłania się orientacja seksualna jednostki, może ona być androfilna (uważająca męskie ciała za erotyczne), ginefilna (uważająca kobiece ciała za erotyczne), biseksualna, aseksualna lub jeszcze inna. Orientacja większości ludzi może być postrzegana na kontinuum, ze znacznym zróżnicowaniem nawet wśród heteroseksualistów czy homoseksualistów.
Jaka jest różnica między orientacją seksualną a tożsamością płciową?
Płeć biologiczna odnosi się do twojej chromosomalnej konfiguracji w momencie narodzin. Tożsamość płciowa to twoje wyobrażenie o byciu mężczyzną, kobietą lub osobą nie-binarną. Orientacja seksualna opisuje, do kogo czujesz się przyciągany, czy jest to heteroseksualizm, homoseksualizm, biseksualizm, aseksualizm czy panseksualizm.
Czy biseksualizm jest orientacją seksualną?
W kulturze wciąż pokutują mity na temat biseksualności - że nie jest to prawdziwa orientacja, że jest to faza, której doświadczają głównie młodzi dorośli, albo że osoby, które uważają, że są biseksualne, nie mogą być wierne partnerowi.
Badania wykazują, że żadne z tych stwierdzeń nie jest prawdziwe. Około 16% kobiet i 5% mężczyzn twierdzi, że nie jest ani hetero ani homoseksualna; tylko niewielka mniejszość deklaruje jednoczesne związki zarówno z mężczyznami jak i kobietami.
Jak powszechny jest pociąg do osób tej samej płci?
Od 2 do 11 procent populacji zgłasza odczuwanie atrakcji związanych z tą samą płcią, ale ponieważ większy procent zgłasza, że miał doświadczenia związane z tą samą płcią, częstość występowania osób, które przynajmniej doświadczyły jakiegoś poziomu atrakcji związanych z tą samą płcią jest prawdopodobnie znacznie wyższa; niektóre z tych osób mogą być uważane za “w większości heteroseksualne” lub “w większości gejowskie lub lesbijskie”.”
Czy niektórzy ludzie nie mają orientacji seksualnej?
Aż 2 procent populacji nie doświadcza żadnego pociągu seksualnego. Ta orientacja seksualna znana jest jako aseksualność. Jednak niektórzy aseksualiści odczuwają romantyczny pociąg, a niektórzy są w zaangażowanych, długoterminowych związkach romantycznych, które mogą obejmować akty seksualne.
Masturbacja
Czy masturbacja jest zdrowa?
Chociaż wiele osób niechętnie mówi o tym otwarcie ze względu na długo utrzymywane piętno, zwłaszcza w religijnych lub konserwatywnych społecznościach, praktyka ta jest powszechna, a eksperci ds. zdrowia seksualnego zgadzają się, że masturbacja jest zdrowa, normalna i często korzystna emocjonalnie.
Masturbacja jest bezpiecznym sposobem na odkrywanie tego, co jest przyjemne i sposobem na rozładowanie napięcia seksualnego, nawet w zaangażowanym związku
Czy masturbacja jest oznaką kłopotów w związku?
Niekoniecznie. Masturbacja rzadko jest przyczyną problemów w związku, ale kiedy częstotliwość masturbacji wzrasta lub partner przedkłada ją nad seks ze swoim partnerem, jest to prawdopodobnie oznaką załamania komunikacji między parą.
Eksperci sugerują otwarty i szczery dialog między partnerami na temat tego, co ich podnieca, jak często pragną uprawiać seks (lub nie) i jak się czują, gdy drugi się masturbuje.
Kiedy masturbacja staje się problematyczna?
Masturbacja staje się problemem, kiedy osoba wierzy, że jest problemem, bez względu na to, jak często to robi. Ludzie, którzy wierzą, że są uzależnieni od seksu lub pornografii, na przykład, nie masturbują się częściej niż ci, którzy nie wierzą, że mają problem.
Czy ludzie kiedykolwiek masturbują się do tego stopnia, że dokonują samookaleczenia?
Uważa się, że nadmierna masturbacja jest powszechna wśród mężczyzn z zaburzeniami ze spektrum autyzmu; jedno ze studiów przypadku donosi, że 17-letni mężczyzna z wysokofunkcjonującym ASD doświadczał natrętnych myśli seksualnych i popędu, które prowadziły go do masturbacji od 25 do 30 razy dziennie.
Sugerowane dla Ciebie: Związki poliamoryczne: Jak one działają
Monogamia i poliamoria
Czy ludzie z natury są monogamiczni czy poligamiczni?
Społeczeństwa ludzkie nie zaczęły przyjmować monogamii aż do czasu pojawienia się religii monoteistycznych i przejścia do życia głównie w miastach. Wcześniej - to znaczy przez większość historii ludzkości - mężczyźni i kobiety byli przede wszystkim poligamiczni.
Teoretycy ewolucji wierzą, że większy rozmiar mężczyzn w porównaniu z kobietami, fakt, że mężczyźni mają tendencję do młodszego umierania, oraz utrzymujące się większe zainteresowanie mężczyzn kojarzeniem się z wieloma partnerkami są pozostałościami po naszej historii poligamii.
Co to znaczy być monogamicznym?
Monogamia nie dla każdej osoby oznacza to samo, a kiedy partnerzy w zaangażowanych związkach nie przedyskutowali swoich definicji tego pojęcia, mogą pojawić się problemy. Jeden z partnerów może mieć silne poczucie, że masturbacja jest naruszeniem ich monogamicznego związku, ponieważ wiąże się z uprawianiem seksu poza sobą (lub podczas myślenia o kimś innym).).
Jak działa poliamoria?
Poliamoria, czyli konsensualna niemonogamia - utrzymywanie więcej niż jednego związku seksualnego za wiedzą i zgodą wszystkich zainteresowanych - nie jest tym samym, co poligamia, która odnosi się do posiadania więcej niż jednego małżonka w tym samym czasie.
Jedna na pięć dorosłych osób w USA twierdzi, że w pewnym momencie była w otwartym związku za obopólną zgodą. Silne umiejętności komunikacyjne są niezbędne do utrzymania poliamorycznych związków, podobnie jak utrzymanie granic i radzenie sobie z uczuciem zazdrości.
